زمان تقریبی مطالعه: 4 دقیقه
 

عبدالله اموی






عبدالله بن سعید اُمَوی۲۰۰ق)، از نوادگان مروان بن حکم اموی و محدثان قرن دوم هجری قمری در مکه بود.


۱ - معرفی اجمالی



ابوصفوان عبدالله بن سعید بن عبدالملک بن مروان اموی دمشقی قرشی مروانی، از نوادگان مروان بن حکم اموی (حکومت ۶۴-۶۵ هـ) بود و در مکه می‌زیست. به‌جهت فراگیری دانش و تحصیلات، به نواحی مکه و به جمع بادیه نشینان داخل شد و با دانشمندان و فصحای عرب ملاقات نموده و علومی را فراگرفت. به گفته خویش، مدتی شاگرد یحیی بن یحیی غسّانی بوده و علوم لازم را از وی فراگرفته است. به علاوه، از محدثانی چون یونس بن یزید ایلی ، ابن جریح ، اسامة بن زید لیثی و ثور بن یزید حدیث شنیده و روایاتی نقل کرده است. کسانی چون نعیم بن حماد ، قتیبة بن سعید
[۱۵] بخاری، محمد بن اسماعیل، صحیح البخاری، ج۱، ص۴۰۹.
و احمد بن حنبل از ایشان روایت کرده‌اند. برخی وی را سرآمد فقهای قرشی دانسته‌اند.
او دارای آثار و تالیفاتی نیز بوده که از آن جمله کتاب رحل البیت و کتاب النوادر است. سرانجام به سال ۲۰۰هـ درگذشت. در تاریخ وفاتش اختلاف است.
[۲۵] قشیری نیشابوری، مسلم بن حجاج، صحیح مسلم، ج۱، ص۳۶۵.
[۲۶] ابن عساکر، علی بن حسن، تهذیب تاریخ دمشق، ج۷، ص۴۳۸.


۲ - پانویس


 
۱. ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، تقریب التهذیب، ج۱، ص۳۰۶.    
۲. ابن ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۷۱.    
۳. خزرجی، احمد بن عبدالله، خلاصة تذهیب تهذیب الکمال، ص۱۹۹.    
۴. مزی، یوسف بن عبدالرحمن، تهذیب الکمال، ج۳۳، ص۴۲۷.    
۵. بخاری، محمد بن اسماعیل، التاریخ الکبیر، ج۵، ص۱۰۴.    
۶. ابن عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج۲۹، ص۵۸.    
۷. ذهبی، محمد بن احمد، میزان الاعتدال، ج۲، ص۴۲۹.    
۸. ابن حبان، محمد بن حبان، الثقات، ج۸، ص۳۳۷.    
۹. خزرجی، احمد بن عبدالله، خلاصة تذهیب تهذیب الکمال، ص۱۹۹.    
۱۰. مزی، یوسف بن عبدالرحمن، تهذیب الکمال، ج۳۳، ص۴۲۷.    
۱۱. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۱۲، ص۲۰۹.    
۱۲. ابن ابی حاتم رازی، عبدالرحمن بن محمد، الجرح و التعدیل، ج۵، ص۷۲.    
۱۳. خزرجی، احمد بن عبدالله، خلاصة تذهیب تهذیب الکمال، ص۱۹۹.    
۱۴. مزی، یوسف بن عبدالرحمن، تهذیب الکمال، ج۳۳، ص۴۲۷.    
۱۵. بخاری، محمد بن اسماعیل، صحیح البخاری، ج۱، ص۴۰۹.
۱۶. ابن عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج۲۹، ص۵۸.    
۱۷. خزرجی، احمد بن عبدالله، خلاصة تذهیب تهذیب الکمال، ص۱۹۹.    
۱۸. ابن منظور، محمد بن مکرم، مختصر تاریخ دمشق، ج۱۲، ص۲۳۵.    
۱۹. ابن ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۷۱.    
۲۰. ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، تقریب التهذیب، ج۱، ص۳۰۶.    
۲۱. بغدادی، اسماعیل بن محمد، ایضاح المکنون، ج۲، ص۲۹۸.    
۲۲. صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۱۷، ص۱۰۳.    
۲۳. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۱۲، ص۲۰۹.    
۲۴. کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین، ج۶، ص۵۹.    
۲۵. قشیری نیشابوری، مسلم بن حجاج، صحیح مسلم، ج۱، ص۳۶۵.
۲۶. ابن عساکر، علی بن حسن، تهذیب تاریخ دمشق، ج۷، ص۴۳۸.


۳ - منبع



پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۴۵۹، برگرفته از مقاله «عبدالله اُمَوی».    






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.